Ile zarabia terapeuta zajęciowy?

Zanim przejdziemy do szczegółów, przedstawiamy kluczowe informacje dotyczące wynagrodzeń w tym zawodzie:

• Średnie wynagrodzenie brutto terapeuty zajęciowego mieści się w przedziale od 4 900 do 6 550 złotych miesięcznie, w zależności od miejsca pracy i doświadczenia

• Od 1 lipca 2025 roku terapeuci zajęciowi zatrudnieni w podmiotach leczniczych z wymaganym średnim wykształceniem otrzymują minimum 7 036,28 złotych brutto (wzrost o 882,57 zł)

• Prywatne kliniki rehabilitacyjne oferują najlepsze warunki finansowe – stawka godzinowa może przekraczać 60 złotych brutto, szczególnie przy terapii indywidualnej

• Szkoła policealna to szybka ścieżka do zmiany zawodu – zaledwie dwa lata nauki pozwalają rozpocząć nową karierę bez konieczności wieloletnich studiów

Te cztery aspekty pokazują, że terapia zajęciowa to zawód z realną perspektywą finansową, szczególnie dla osób szukających nowych możliwości zawodowych.

Czy można zmienić zawód czy branżę po trzydziestce, czterdziestce, a nawet później? Absolutnie tak! Szkoła policealna na kierunku terapeuta zajęciowy to rozwiązanie stworzone właśnie dla osób dorosłych, które pragną nowego początku zawodowego. W przeciwieństwie do wieloletnich studiów, nauka trwa jedynie dwa lata i można ją pogodzić z obecną pracą – Cosinus oferuje naukę w trybie wieczorowym. Co więcej, jest całkowicie bezpłatna, a szkoła oferuje też wiele dodatkowych benefitów.

Dlaczego to świetna opcja dla dorosłych? Przede wszystkim dlatego, że nie wymaga wcześniejszego doświadczenia w medycynie ani psychologii. Program jest skonstruowany tak, aby osoba bez szczegółowej wiedzy medycznej mogła opanować wszystkie niezbędne umiejętności. Po ukończeniu szkoły i uzyskaniu odpowiednich kwalifikacji absolwent jest gotowy do pracy w różnorodnych placówkach – od szpitali publicznych, przez domy pomocy społecznej, po prywatne kliniki rehabilitacyjne.

Wynagrodzenie terapeuty zajęciowego zależy przede wszystkim od typu placówki. W szpitalach publicznych pensja bazowa wynika z kategorii zaszeregowania i siatki płac. Dodatki stażowe oraz premie uznaniowe zwiększają mogą zwiększać dochód, choć nie w sposób radykalny. Praca w szpitalu to przede wszystkim stabilność, zaplecze socjalne i możliwość rozwoju przez kursy organizowane wewnętrznie.

Domy pomocy społecznej oferują podobne warunki finansowe do sektora publicznego, często jednak nieco niższe niż szpitale. Zarobki zależą od statusu jednostki – samorządowa, wojewódzka czy prywatna. Największą zaletą pracy w DPS jest jej relacyjny charakter – praca z tą samą grupą podopiecznych sprzyja budowaniu zaufania i głębszym efektom terapeutycznym.

Najlepsze warunki finansowe czekają w prywatnych klinikach rehabilitacyjnych. Wynagrodzenie za godzinę pracy może przekraczać 60-70 złotych brutto, szczególnie przy prowadzeniu terapii indywidualnej. Placówki prywatne oczekują wysokich kwalifikacji i elastyczności, ale w zamian oferują dobrze wyposażone sale, wsparcie zespołu specjalistów i premie zależne od liczby przeprowadzonych zajęć. W dużych miastach konkurencja między klinikami przekłada się na jeszcze lepsze stawki.

W przedszkolach integracyjnych, szkołach specjalnych i ośrodkach wychowawczych terapeuta zajęciowy pełni nieco inną rolę. Współpraca z nauczycielami i pedagogami, praca o charakterze dydaktyczno-wychowawczym, elementy terapii ruchowej i arteterapii oraz wsparcie emocjonalne dzieci – to codzienność terapeuty w edukacji. Zarobki zależą od etatu, organu prowadzącego i liczby godzin. W szkołach samorządowych pensja zwykle oscyluje wokół stawki minimalnej, ale dodatki funkcyjne i specjalistyczne podnoszą ostateczny dochód.

Rynek pracy dla terapeutów zajęciowych wygląda bardzo obiecująco. Starzejące się społeczeństwo, rosnąca liczba osób ze zdiagnozowanymi niepełnosprawnościami oraz wzrost świadomości zdrowia psychicznego sprzyjają rozwojowi tego zawodu. Placówki rehabilitacyjne, domy opieki i organizacje pozarządowe intensywnie poszukują wykwalifikowanej kadry. Terapeuci są potrzebni nie tylko w dużych miastach, ale również w mniejszych miejscowościach, gdzie dostęp do specjalistów jest ograniczony.

Wzrost liczby dzieci z diagnozami rozwojowymi sprawia, że szkoły i przedszkola integracyjne również zwiększają zatrudnienie. Rynek potrzebuje osób elastycznych, gotowych do pracy z różnymi grupami wiekowymi. Czy można liczyć na stabilność? Absolutnie – perspektywy zatrudnienia są długofalowe. Terapeuta zajęciowy może pracować w różnych sektorach, od ochrony zdrowia, przez edukację, po działalność społeczną. Ta różnorodność zwiększa możliwości zatrudnienia i pozwala zmieniać środowisko pracy bez konieczności zmiany zawodu. Dla osób planujących przebranżowienie to nieoceniona wartość – gwarancja, że inwestycja w dwuletnią naukę przyniesie długoterminowe korzyści. 

A jeśli szukasz szybkiego przebranżowienia w ramach szkoły policealnej, ale praca terapeuty cię nie przekonuje, to sprawdź możliwości, które dają inne zawody medyczne.